ریتنشن پس از درمان ارتودنسی، به اندازه دوره فعال درمان، حائز اهمیت است. طبق مطالعات انجام شده، گزارش گردیده بیشترین میزان ریلپس طی سال اول و دوم ریتنشن، ایجاد می شود.
ریتنشن جهت ثبات نتایج ارتودنسی
یکی از بزرگ ترین محدودیت های درمان ارتودنسی و دغدغه پیش روی ارتودنتیست ها، ریلپس دندان ها به موقعیت اولیه پس از پایان درمان ارتودنسی است.
مدت های مدیدی است ارتودنتیست ها متوجه این واقعیت شده اند که دندان هایی که در داخل استخوان به وسیله نیروهای ارتودنسی حرکت داده شده اند تمایل به بازگشت در جهت وضعیت اولیه شان دارند.
retention
ریلپس هایی که غالبا به دنبال درمان های ثابت ارتودنسی دیده می شوند، کاهش طول قوس، کاهش عرض بین کانینی و نیز افزایش بی نظمی خصوصا در فک پایین می باشند.
بنابراین برای جلوگیری از ریلپس، همیشه پس از درمان های فعال ارتودنسی، نیاز به نوعی ریتنشن وجود دارد. ریتنشن قسمت مهمی از درمان ارتودنسی است که طی آن ارتودنتیست تلاش می کند، میزان ریلپس به دنبال درمان را به حداقل برساند. طی این دوره باید دندان ها را در موقعیت جدیدشان حفظ کرد تا استخوان و بافت نرم اطراف دندان ها، فرصت تطابق و ثبات لازم را پیدا کنند.
ریتنشن پس از درمان ارتودنسی، به اندازه دوره فعال درمان، حائز اهمیت است. طبق مطالعات انجام شده، گزارش گردیده بیشترین میزان ریلپس طی سال اول و دوم ریتنشن، ایجاد می شود.
در تحقیقات مشخص گردیده ریلپس علل متعددی دارد که در میان آنها میتوان به نوع مال اکلوژن، ترن اور استخوانی، نیروهای وارده از بافت نرم، رشد و فانکشن اشاره کرد. و همین موضوع باعث شده راهکارهای بسیار متنوعی جهت ریتنشن توسط کلینیسین ها به کار گرفته شود.
ریتنشن چیست؟
در پایان درمان ارتودنسی، دستگاههای شما خارج می شوند. مرحله بعدی ریتنشن نامیده می شود. نگهدارنده یا ریتینر ها به منظور حفظ دندانها در موقعیت جدیدشان استفاده می شوند تا زمانی که استخوان، لثه و عضلات به وضعیت جدید دندانها عادت کنند.
مدت زمان استفاده از ریتنشن
بعد از ۱۲ ماه پروسه ای را به منظور سنجش ثبات دندانها آغاز می کنیم به گونه ای که طی روندی کنترل شده مدت استفاده از نگهدارنده ها را از حالت تمام وقت به نیمه وقت (شبها) به تدریج کاهش می دهیم.
امکان این تغییر به فاکتورهای گوناگونی بستگی دارد، از قبیل: شدت مشکل اولیه، میزان همکاری شما طی دوازده ماه اول بکارگیری نگهدارنده ها، عادات دندان قروچه و میزان انگیزه در ادامه استفاده از نگهدارنده ها. توصیه می گردد گذاشتن ریتینر ها (در صورت متحرک بودن) طی شب ها ادامه یابد تا وقتیکه دندانهای عقل کاملا” رویش یابند و یا خارج شوند.
