درمان ارتودنسی بر این فرض است که هنگامی که نیرویی به دندان ها و بافت های مجاور دندان ها وارد می کند، بافت ها و دندان ها نیز این نیروها را به خوبی و درستی دریافت کنند. دندان ها پس از دریافت نیروهای مکانیکی می بایست این نیروها را ذخیره کرده و به بافت های مجاور انتقال بدهند. بافت ها با تبدیل نیروی مکانیکی به نیروهای شیمیایی باعث بروز وقایع سلولی در درون بافت ها می شوند. هدف از اعمال نیروهای مکانیکی ایجاد تغییرات ساختاری استخوانی از طریق ارتودنسی به دندان ها می باشد.
میزان غلظت داروهای مختلف
پژوهش های ارتودنسی دندان در حال حاضر مربوط به روش هایی است که به بررسی میزان افزایش غلظت دارو در خون و ارتباط آن با بافت مولکول ها و حرکات دندانی می پردازد. این در حالی است که به طور همزمان کاهش غلظت دارو و عناصر ناخواسته نیز می تواند عوارض جانبی مضری تولید کند. میزان غلظت دارو در خون و ارتباطی که با مهار کردن حرکات دندانی دارد باید بیشتر مورد بررسی قرار بگیرد.
علت پاسخ متفاوت افراد به درمان ارتودنسی
ارتودنتیست ها در دراز مدت تجربه کرده اند که دندان ها در افراد مختلف به طور متفاوتی حرکت می کنند و پاسخ افراد به درمان ارتودنسی متفاوت است. برخی از تفاوت ها به خاطر تغییرات در بازسازی استخوان و عوارض ناشی از مصرف داروهای مختلف و عوامل سیستمیک می باشد.
این عوارض جانبی سلولهای مورد نظر را توسط نیروهای ارتودنسی تحت تاثیر قرار می دهد. به همین دلیل لازم است تمام داروهایی که بیمار مصرف می کند بررسی شود و اثرات درمانی و همچنین عوارض جانبی داروها که بر روی سلولهای مورد نظر توسط نیروهای ارتودنسی اعمال می شود مورد بررسی قرار بگیرد. بنابراین ضروری است که ارتودنتیستها با توجه به مصرف داروهای مختلف و سابقه هر بیمار قبل و در طول دوره درمان ارتودنسی موارد را به خوبی زیر نظر داشته باشند به طوری که بهترین استراتژی درمانی را در بر بگیرند. همچنین فواصل کنترل نیرو و تعیین وقت بعدی نیز می تواند برای انتخاب درمان مورد نظر مفید واقع شود.
داروهای موثر بر حرکت دندان ها
مصرف داروهای مختلف و یا هر ماده و محصولی که برای تغییر و یا کشف سیستم فیزیولوژی یا پاتولوژیک به نفع دریافت کننده باشد. اگر در طول درمان ارتودنسی بیمار دارو مصرف می کند، به منظور مدیریت درد و اعمال نیرو به بافت های بیولوژیکی و یا به منظور مدیریت مشکلات مفصل گیجگاهی فکی و یا مقابله با برخی از عفونت ها باید این داروها و اثر داروها بر درمان ارتودنسی به وسیله متخصص ارتودنسی در سراسر دوره درمان بررسی شود.
تاثیر داروها بر درمان ارتودنسی و چگونگی حرکت دندان ها
اثر داروها بر درمان ارتودنسی ممکن است در نتایج کوتاه مدت و بلند مدت درمان ارتودنسی بسیار قابل توجه باشد. از این رو باید به بررسی مکانیسم عمل و اثر داروها بر درمان ارتودنسی که معمولا توسط بیماران استفاده می شوند و در بازسازی بافت و حرکات ارتودنسی موثر هستند توجه کرد.
آیا درمان ارتودنسی در سنین بالا که احتمال مصرف دارو بیشتر است امکان پذیراست؟
با افزایش سن و مصرف داروهای مختلف درمان ارتودنسی ممکن است با مصرف داروها با مانع روبرو شود اما این بدان معنا نیست که افراد بزرگسال نمی توانند از درمان ارتودنسی بهره ببرند. بررسی های انجام شده در زمینه اثر دارو های مختلف و نقش آنها در درمان های ارتودنسی در سنین بالا نشان داده است که این درمان با افزایش سن نیز امکان پذیر است. البته با در نظر گرفتن میزان داروهای مصرفی از طرف بیمار و شناخت داروها به وسیله ارتودنتیست ها و نقشی که هر کدام بر حرکت دندان ها در روند کار ارتودنسی دارند.
هورمون های تیروئید
هورمون های تیروئید که برای درمان کم کاری تیروئید مصرف می شوند و یا به عنوان درمان جایگزین استفاده می شوند ممکن است در درمان ارتودنسی اثر گذار باشند. هورمون تیروئید سرعت حرکت ارتودنسی در بیماران تحت درمان چنین داروهایی را افزایش می دهد. همچنین تیروکسین منجر به افزایش فعالیت استخوان و کاهش تراکم استخوان می شود. دوز پایین این داروها و مدیریت تیروکسین در کوتاه مدت گزارش شده است که به کاهش فرکانس نیروی ناشی از تحلیل ریشه و کاهش در جذب ممکن است به تغییر در روند بازسازی استخوان وتقویت حفاظت از سمان و عاج در رابطه با نیروی ناشی از تحلیل استئوکلاستها شود .
کلسی تونین
از آنجا که نقش فیزیولوژیکی کلسی تونین مهار جنبش دندان ها است در نتیجه در درمان ارتودنسی ممکن است تاخیر ایجاد کند. کلسی تونین باز جذب استخوان را مهار می کند و مصرف سیستمیک کلسیم مقاومت دندان ها را در مقابل نیروهای وارده از ارتودنسی افزایش می دهد.
ایندومتاسین
محققین بر این باورند که در ایندومتاسین اثر مهار کنندگی قوی وجود دارد و بر حرکت دندان ها در اثر نیروهای وارده از ارتودنسی تاثیر فراوانی میگذارد.
کورتیکواستروئیدها
همچنین نتایج بررسی برروی تحقیقات نشان داده است که گروه های دارویی کورتیکواستروئیدها و بیس فسفونات ها نیز می تواند بر روی حرکات دندانی در اثر نیروهای ارتودنسی نقش مهار کنندگی داشته باشد.
تاثیر استامینوفن در ارتودنسی
بطور کلی ضد درد ها از مواد مخدری تشکیل شده اند که برای اثر گذاری بر سیستم عصبی مرکزی و یا مکانسیم درد محیطی انتخاب می شوند و به طور قابل توجهی موثر هستند و در درمان ارتودنسی نیز تجویز می شوند. در این میان استامینوفن به عنوان یک مسکن تاثیر قابل توجهی در میزان حرکت دندان ها ندارد و می تواند برای کنترل درد در طول درمان ارتودنسی مصرف شود. تجربه بالینی نشان داده است که استامینوفن برای کنترل درد و ناراحتی در ارتباط با درمان ارتودنسی موثر واقع می شود و اثر نامطلوبی از آن تا کنون گزارش نشده است.
مصرف ویتامین ها و درمان ارتودنسی
به غیر از داروها یی که برای کنترل بیماری های مختلف استفاده می شود بیمارانی که از ویتامین ها مواد معدنی و مکمل های هورمونی و سایر ترکیبات برای پیشگیری یا درمان بیماری های مختلف استفاده می کنند می توانند در طول دوره ارتودنسی به ادامه مصرف دارو و مکمل های خود بپردازند .
