ناهنجاری مال اکلوژن کلاس 3 و درمان آن با ارتودنسی
مال اکلوژن مورد شایعی است. گرچه معمولاً مال اکلوژن‌ها به‌اندازه‌ای جدی نیستند که نیاز به درمان بخصوص جراحی داشته باشند. اما کسانی که مال اکلوژن کمی شدید دارند، برای رفع آن به ارتودنسی نیاز است. در موارد خیلی شدیدتر برای درمان مال اکلوژن به جراحی فک یا ارتوسرجری نیاز خواهند داشت.
علائم این عارضه عبارت‌اند از:
- قرارگیری غیرطبیعی دندان
- ظاهر غیرطبیعی صورت و چهره
- مشکل یا ناراحتی در هنگام گاز گرفتن یا جویدن
- دشواری‌های تکلم و گفتاری (نادر)، ازجمله نوک زبانی حرف زدن
- تنفس دهانی (تنفس از طریق دهان بدون بستن لب)
مال اکلوژن شدید بخشی از ناهنجاری‌های فک و صورت محسوب می‌شود. درمان آن احتمال خطر ابتلا به پوسیدگی دندان و میزان فشار زیاد روی مفصل گیجگاهی فکی را کاهش دهد.
گاهی هم با ناهماهنگی‌های اسکلتی صورت همراه است. در ناهماهنگی‌های اسکلتی صورت، روابط بین فک بالا و فک پایین تناسب ندارد.
این نبود هارمونی در اسکلت اکثراً می‌تواند منجر به تغییر شکل صورت فرد، تأثیر منفی بر زیبایی چهره او و مشکلات تغذیه یا تکلم گردد. در واقع وقتی دندان‌های فک بالایی در موقعیت صحیح خود قرار گیرند، دیگر از گاز گرفتن گونه‌ها و لب‌هایتان خبری نیست. جایگاه صحیح دندان‌های فک پایین نیز شما را از گاز گرفتن زبانتان محافظت می‌کند. هنگامیکه موقعیت‌های این دندان‌ها بهم می‌خورد، عملکرد درست آنها نیز دچار مشکل می شود.
اکثر ناهنجاری های فکی اسکلتی فقط و فقط با جراحی فک (ارتوگناتیک) قابل درمان هستند.
در حالت معمول فک بالا و دندان های قدامی فک بالا دو تا سه میلی میتر جلوتر از دندان های پایین قرار می گیرند در صورتی که دندان فک پایین نسبت به بالا جلوتر قرار بگیرد به این ناهنجاری مشکل کلاس III گفته می شود که علت آن می تواند جلو یابزرگ بودن فک پایین ، عقب بودن فک بالا یا ترکیبی از هردو انها باشد .
